Գյուղացին, կոկորդիլոսը և աղվեսը
Մի օր մի գյուղացի տուն էր գնում: Գյուղացու տունը անտառի եզրին էր: Տուն հասնելու համար գյուղացին պետք է անտառի միջով անցներ: Գյուղացին մտավ անտառ: Նա շատ քայլեց անտառում: Հանկարծ անտառում տեսավ մի մեծ կանաչ կոկորդիլոս: Կանաչ կոկորդիլոսը գյուղացուն ձայն տվեց. «Խնդրում եմ, օգնի՛ր ինձ, բարի՛ մարդ: Իմ ծնողները գետում են ապրում: Ես անտառ եկա և կորա: Խնդրում եմ, օգնի՛ր ինձ և տա՛ր իմ ծնողների մոտ`գետի մո
3
տ»:Գյուղացին բարի մարդ էր: Նա կոկորդիլոսին նստեցրեց մի մեծ տոպրակի մեջ: Գյուղացին կոկորդիլոսին տարավ դեպի գետը: Մոտեցավ գետին: Բացեց տոպրակը և հանեց կոկորդիլոսին: Կոկորդիլոսը նայեց գյուղացուն և ասաց.
1
«Պատրաստվի՛ր, ուտելու եմ քեզ»:7
2
Գյուղացուն զարմացրին կոկորդիլոսի բառերը: Գյուղացին ասաց կոկորդիլոսին. «Ինչպե՞ս կարող ես ուտել ինձ, չէ՞ որ ես օգնեցի և գետի մոտ բերեցի քեզ»:
Կոկորդիլոսը քաղցած էր և չէր լսում գյուղացու բառերը: Նա ատամներով բռնեց մարդու ոտքից և ջուրը գցեց:
«Ինչպիսի անշնորհակալն ես», - բղավում էր գյուղացին:
Կոկորդիլոսն ասաց.
«Ես անշնորհակալ չեմ: Պարզապես ես կատարում են այն օրենքը, որն իմ ծնողներն են սովորեցրել ինձ` կեր այն ամենը, ինչ կհանդիպի»:
3
«Ես համաձայն չեմ այս օրենքին, ե՛կ գնանք և տեսնենք որևէ մեկի: Որևէ մեկի, ով մեզ կօգնի որոշել ճշմարտությունը: Եթե դատավորները կասեն մեզ, որ այս օրենքը ճիշտ է, ապա կեր և՛ ինձ, և՛ իմ ամբողջ ընտանիքը», - ասաց գյուղացին:
Կոկորդիլոսը մտորեց: Կոկորդիլոսը ագահ էր: Եթե այժմ միայն գյուղացուն ուտեր, ապա չէր կարողանա ուտել գյուղացու ողջ ընտանիքը: Այդ պատճառով որոշեց գնալ գյուղացու հետ:
Կոկորդիլոսն ու գյուղացին գնացին դատավոր որոնելու: Նրանք առաջինը հանդիպեցին խնձորի ծառի: Գյուղացին խնձորի ծառին ասաց. «Այսօր ես տուն էի գնում: Իմ տունը անտառի եզրին է: Այդ պատճառով անտառով պետք է անցնեի: Ատառում կոկորդիլոսին հանդիպեցի: Նա կորել էր և ինձնից օգնություն խնդրեց: Ես օգնեցի կոկորդիլոսին` տարա գետը, իսկ կոկորդիլոսը որոշել է ուտել ինձ»:
4
Ապա գյուղացին խնձորի ծառին խնդրեց.«Խնձորի ծա՛ռ, խնդրում եմ, ասա՛ ինձ, արդարացի՞ է արդյոք, որ ուտես այն ամենը, ինչ կհանդիպի քեզ»:
Խնձորի ծառը պատասխանեց.
«Այո՛, դա արդարացի է: Գիտեք ինչո՞ւ: Մարդիկ իմ ստվերում պատսպարվում են արևից: Հետո իմ պտուղն են ուտում, այնուհետև գալիս ու կտրում են ինձ: Չէ՞ որ նրանց ձմռանը վառելափայտ է պետք ... »
Կոկորդիլոսը և գյուղացին իրենց երախտագիտությունը հայտնեցին խնձորի ծառին, և շարունակեցին ճանապարհը: Ճանապարհին հանդիպեցին մի կովի:
Գյուղացին ասաց կովին.
5
6
«Այսօր ես տուն էի գնում: Իմ տունը անտառի եզրին է: Այդ պատճառով անտառով պետք է անցնեի: Ճանապարհին կոկորդիլոսին հանդիպեցի: Նա կորել էր և ինձնից օգնություն խնդրեց: Ես օգնեցի կոկորդիլոսին` տարա գետի մոտ, իսկ կոկորդիլոսը որոշել է ուտել ինձ»:
Գյուղացին հարցրեց կովին.
«Ասա՛ ինձ, բարեկա՛մ` արդարացի՞ է արդյոք ուտես այն ամենը, ինչ կհանդիպի ճանապարհիդ»:
«Այո՛, - պատասխանեց կովը, - ես մարդկանց կաթ եմ տալիս: Նրանք կաթից պանիր, կարագ և մածուն են պատրաստում: Երբ ծերանում եմ, նրանք ինձ մորթում են կամ դեն նետում, որ վայրի կենդանիներն ուտեն ինձ»:
7
Այս պատասխանին կոկորդիլոսը հռհռաց. «Երկու դատավոր իմ օգտին խոսեցին: Գնանք, տեսնենք երրորդին», - ասաց կոկորդիլոսը:
Գյուղացին և կոկորդիլոսը շարունակեցին ճանապարհը:
Մի փոքր ժամանակ անց հանդիպեցին աղվեսին: Գյուղացին աղվեսին ևս պատմեց իր պատմությունը և հարցրեց.
«Արդա՞ր է արդյոք ուտես այն ամենը, ինչ-որ կհանդիպի ճանապարհիդ»:
Աղվեսը խորամանկ ու խելացի էր: Նա պատասխանեց.
«Մինչև ես այս հարցին կպատասխանեմ, դուք իմ հարցին պատասխանեք` ինչպե՞ս տեղավորվեց այսքան փոքր տոպրակի մեջ այս մեծ կոկորդիլոսը: Ինձ թվում է, աներևակայելի է այդ»:
8
«Անհավատալի՞: Ինչո՞ւ: Ես ցույց կտամ ձեզ, թե ինչպե՞ս ... », - պատասխանեց կոկորդիլոսը և մտավ տոպրակի մեջ: Աղվեսն աչքով արեց գյուղացուն: Գյուղացին վերցրեց մի մեծ քար և հարվածեց տոպրակին: Նա սպանեց կոկորդիլոսին:
Կոկորդիլոսը մնաց աղվեսին կեր: Գյուղացին խաղաղ վերադարձավ իր տուն:
Կոկորդիլոսը պատժվեց իր անշնորհակալ լինելու և չարության համար:
9
